Voor alles is een eerste keer. De eerste keer dat ik op schaatsen stond. De eerste keer dat ik kaasfondue at. Al zullen mijn dochters het niet willen weten, ook ík ben ooit voor het eerst gekust. De eerste keer dat ik in mijn uppie op vakantie ging (tevens de laatste, trouwens). Mijn eerste sollicitatiegesprek. Een oneindige reeks van eerste keren. Een eerste keer heeft iets waaraan tweede en derde keren niet kunnen tippen. Ze zijn spannend. Nieuw en dus nog onvoorspelbaar. Buiten je comfortzone, risicovol. Je moet er een beetje lef voor meenemen.
In 2008 begon ik met een tweede ronde vol eerste keren. De eerste keer bavarois bestellen met een spraakgebrek. De eerste keer de dierenarts bellen met een spraakgebrek. De eerste keer naar Ikea met een spraakgebrek. De eerste keer ‘slaap kindje slaap’ zingen met een spraakgebrek. De eerste keer ruzie maken met een spraakgebrek. De eerste keer in het Engels met een spraakgebrek. De eerste keer voor een groep iets vertellen over je spraakgebrek met een spraakgebrek. Een oneindige reeks van eerste keren. Spannend, nieuw, risicovol en oh… zo leerzaam!
