Ik heb een man gekend die communicatief iets heel handigs deed. Als je met hem sprak bevestigde hij wat je zei. Tuurlijk, dat vind ik ook! Om het vervolgens te ontkrachten. Het leek wel judo. Wel eens gejudood? Dan beweeg je mee met je judomaatje om uiteindelijk diens beweging om te draaien in jouw voordeel. Voorbeeldje? Laten we de man Harry noemen, dat vind ik een mooie neutrale naam voor een judokus.
Karen: Ik ben niet zo’n liefhebber van kermissen.
Harry: Je hebt helemaal gelijk, Karen. Kermissen zijn ook verschrikkelijk, totdat je die in Tilburg hebt gezien. Je weet niet wat je meemaakt.
En voordat je het weet heeft Harry je ingepakt en zit je met een suikerspin in een botsauto in het Zuiden des Lands. Dat bevestigen van Harry was een heel effectief trucje. Want ook ik vind het heerlijk om bevestigd te worden. Maar Harry en ik zijn nooit vrienden geworden. Harry echt leren kennen was namelijk nog niet zo eenvoudig. Wat hij echt dacht, vond, wilde… ik ben er nooit achter gekomen. Geen idee wie Harry was.
