Klimaat

Annabella Meijer (van Kanai, zij heeft die prachtige illustraties voor mijn boek gemaakt) zegt het zo goed: “Dit klimaatakkoord is als een obesitaspatiënt die wil afvallen, maar dan wel zonder dat vervelende gedieet en gesport. Het moet wel leuk blijven.” Ik ben het volmondig met haar eens. Ja maar, deze website gaat toch over leren communiceren met een spraakgebrek enzo, je bent toch geen klimaatdrammer!? Ja, nee inderdaad… even geduld… daar kom ik zo op.

We lijden aan leuk. Allés moet leuk zijn of fijn (op z’n minst prettig) en het mag bij voorkeur niets kosten (geen geld, geen inspanning, geen moeite). Het moet goed geregeld, gebruiksvriendelijk en aangenaam zijn. Is het niet leuk, dan haken we af. Er heerst een misverstand dat we ‘als het maar leuk genoeg is’ gemotiveerd zullen zijn om iets te doen. Ik geloof er niet in. Iets belangrijks doet soms pijn, kost moeite en frustreert. Grenzen verleggen is moeilijk. Toen ik weer leerde communiceren (zie je, ik zei toch!) was dat heel vaak helemaal niet leuk, maar wél… nuttig!

Ik geloof niet meer in leuk, ik geloof in nut. De verwachting dat iets leuk moet zijn kan je enorm in de weg zitten. Als je op je klompen aanvoelt dat iets goed is, nut heeft, belangrijk is… dan hoeft het niet perse leuk te zijn. Dan kun je voldoening en motivatie halen uit de nuttigheid. Het maakt niet uit of het gaat om revalideren of om klimaatbeleid. Kort douchen of je bolide aan de wilgen hangen is misschien niet leuk. Een telefoongesprek voeren met een spraakgebrek ook niet perse.