Zeggen wat je denkt

Er worden spraakcomputers ontwikkeld die de taal rechtstreeks uit je hersenpan gaan halen. Elektroden in de hersenen herkennen zogenaamd vurende hersencellen. Die signaaltjes worden vervolgens omgezet in de woorden en zinnen die je wil uitspreken. Het apparaat spuwt je gedachten zo hup de wereld in. Ik kan me zo voorstellen dat Stephan Hawking het ding maar wat graag had willen uitproberen. Onderzoekers verwachten uiteindelijk een spraaksignaal te kunnen genereren dat niet meer machinaal klinkt, maar met menselijke intonatie waar misschien emoties in kunnen doorklinken. Er staat een uitgebreid artikel over in de wetenschapsbijlage in de Volkskrant van 29 juni 2019.

Ik fantaseer nog even voort… Stel nou dat je in een vroeg stadium, van bijvoorbeeld Parkinson of ALS, goede opnames maakt van de stem, de spraak en de taal van een persoon. Je legt álles tot achter de komma vast. Zou je dan met zo’n spraakcomputer ook weer het eigen originele geluid kunnen reproduceren als dat fysiek niet meer gaat? Ik verzin er nog wat bij… Zouden we zo’n spraakcomputer dan ooit zo klein kunnen maken dat ie, bij wijze van spreken, geïmplanteerd zou kunnen worden in de mond?

Oké, ik draaf een beetje door. Maar zal ik toch vast opnames maken, nu ik nog klink als mezelf? De toekomst heeft ons vaker verrast, toch?