“Mam, koop je weer eens theezakjes met een vraag?” Voor wie ze niet kent…Pickwick zet al enige tijd prikkelende vragen op de labeltjes van de zakjes. Die labeltjes zijn prima gespreksstarters, maar ik koop liever andere thee. “Nee lieverd, maar ik kan je wel een vraag stellen?” Nee is niet helemaal het gewenste antwoord dus ze haalt zuchtend haar schouders op. “Wat is je favoriete jeugdherinnering?” vraag ik luchtig. “Die heb ik al een keer gehad en ik heb geen leuke jeugdherinnering.”
Tweede poging. “Welk beroep zou je nooit willen uitvoeren?” Ze zucht nog even iets over een soldaat en een jager, maar loopt alvast richting badkamer. Mmmm, ik neem een slokje, een echt gesprek is het niet geworden. Maar dan neemt haar zus het over. Ze vertelt over alle mogelijke beroepen waar ze blij van zou kunnen worden. Iets medisch, maar zonder het prik- en snijwerk of iets in de muziek.
Ah, ik ben bang dat ik er niets van begrepen heb vanmorgen. Mijn dochter wilde de vragen stellen en niet beantwoorden. Ze komt zo uit school. Ik zet vast een kopje en neem me voor vooral te luisteren.
