Als je ‘anders’ praat kun je je daarvoor schamen. Dat hoeft niet, er zijn mensen die zich niet schamen. Er zijn mensen die het niet gênant vinden om in het openbaar hortend, hakkelend en holderdebolder het einde van een zin te bereiken. Ik kan daar met grote bewondering jaloers op zijn.
Hoewel ik mijn ‘spraakgebrek’ inmiddels niet meer zou kunnen missen, schaam ik me soms toch. Omdat ik dan even ben wie ik niet wil zijn. Ik wil niet hortend, hakkelend of holderdebolder zijn.
Nu heb ik daar een remedie tegen (of een oplossing voor). Het is eigenlijk kinderlijk eenvoudig. Als ik het holderdebolderen niet kan veranderen, als ik de schaamte niet kan voorkomen…. dan ga ik voor de derde optie: ik geef ze nut! Dus: ik zorg dat ik iets opsteek van de holderdebolder-ervaring en de schaamte. Ik kijk er met gezonde belangstelling op terug en probeer er iets van te leren. Er zijn twee misverstanden:
Het eerste misverstand is dat je schaamte niet zou kunnen voorkomen. Je kunt schaamte héél goed voorkomen; dat heet sociaal isolement. Het tweede misverstand is dat schaamte iets is waar we het niet over moeten hebben. Daar moeten we het wél over hebben, niet wegwuiven, maar met gezonde belangstelling naar kijken en van leren.
