Bij onze supermarkt kun je binnenkort boodschappen doen zonder je mond open te doen. De komkommer pak je zelf uit het schap, je tilt zelf je mandje, je laat je zelf verleiden door de chocoladerepen op de kopse kant van de gang én je bliebt het hele zaakje zelf bij elkaar tot je betaald hebt. Je kunt, als je wilt, stilzwijgend de winkel door.
Ik ben niet tegen vooruitgang. Maar dat je contactloos je boodschappen kunt doen? Ik ben er niet voor. Volgens mij zijn de praatjes bij de kassa van de buurtsuper het smeermiddel van een samenleving. Een supermarkt kan zoveel meer zijn dan enkel een boodschappenafhaalpunt! Bibliotheken snappen dat. Je hoeft al lang niet meer stil te zijn in een bibliotheek. Je hoeft er zelfs geen boeken te lenen of te lezen. In een bibliotheek kun je elkaar ontmoeten. In iedere wijk weer een bibliotheek en ik zal sprakeloos mijn boodschappen scannen. Beloofd! Tot die tijd ga ik in de rij staan van Ramona.
