In de VS ligt Alexandria Ocasio-Cortez onder vuur vanwege codeswitching. Iedereen kent het fenomeen, maar tot vorige week had ik geen benul dat er een term voor was. Het jongste vrouwelijke congreslid wordt beschuldigd van racisme naar aanleiding van een speech die zij hield in New York. Ze zou haar manier van spreken hebben aangepast aan de toehoorders en ze daarmee niet serieus hebben genomen. Lees hier verder in de krant.
Als je, binnen één communicatieve situatie, wisselt tussen talen (of dialecten) dan switch je je code (of je ‘codeswitcht’, daar wil ik vanaf zijn). Laten we wegblijven van het politieke en de beschuldiging. Volgens mij betekent codeswitching in de basis dat je je aanpast aan de gesprekspartner. Je probeert je zo uit te drukken dat er een verbinding ontstaat. Om het begrip over en weer te bevorderen. Codeswitching kan dus gunstig uitpakken.
Luister maar eens naar een paar kleuters omringd door lego: “En dan gaat ie…vroem wjeeh… zo door de bocht… holy moly… tatuutatuu… (Engelse krachtterm)… en pak dan even die groene… “. Het standaard Nederlands wordt hier afgewisseld door het Engels, het nostalgisch Vroems en ouderwets Getatuu. Codeswitchen in haar puurste verschijningsvorm.
