Het is een blauw vierkant lokdoosje tegen mieren dat haar zo boos maakt. Hij heeft meer dan drie euro gekost en eenmaal uit het karton is het een raadsel hoe het werkt. Op de verpakking staat in 7 talen en minuscule lettertjes (ik denk dat de mieren er ook een vergrootglas bij pakken!) wat je ermee kan doen. Mieren lokken, dûh. Maar hoe dan? Er staat wel een tekeningetje bij van het blauwe ding, maar zonder aanwijzing.
“Ik begrijp niet hoe!” We turen samen op het doosje, opzoek naar een hint. We voelen, schudden en ruiken zelfs even aan het blauwe blokje. Ik denk even aan alle analfabeten die binnenkort onvermijdelijk door mieren verslonden zullen worden. Samen met mensen met dyslexie, met een TOS, afasie of die hun leesbril kwijt zijn. Eigenlijk is iedereen zonder vergrootglas binnenkort verloren. Dan heb je het toch al gauw over vele duizenden slachtoffers die door mierenlegers in mierenhopen zullen worden getrokken. Het ontwerpen van een mierenvanger die we intuïtief goed gebruiken kan toch niet zo moeilijk zijn? Zonder dat daar een talige instructie bij nodig is? Gewoon met een pijl en een plaatje? “Mijn vader legt altijd twee stuivers bij de deur. Dan lopen ze in ieder geval je huis niet in”. Ik zie in haar blik dat ze dit als een obscuur bijgeloof wil afdoen. “Nee echt, mieren houden niet van de geur van die muntjes of zo”. Ze gelooft het nog niet. Toch legt ze EUR 1,50 op de drempel en hoopt er het beste van.
ps. Kaneel en nootmuskaat schijnen mieren ook te verjagen.
