Leven met losse handen

“Kijk, met handen los!” hoor ik een jongetje roepen. Zijn vader fietst er paniekerig achteraan. De jongen kijkt geconcentreerd én beretrots. Het kan mis gaan… dan zal hij het asfalt raken. Hij voelt dat hij leeft. Op het randje voel je dat. Daar waar mislukking bijna voelbaar is, daar stroomt het leven door je aderen. Die trots was ook op z’n snoetje te lezen toen hij voor het eerst een trap beklom. Die blik zal straks te zien zijn als hij z’n eerste liefde kust. Hij is met iets belangrijks bezig. Hij zet door, gaat over zijn eigen grens heen, omdat het ertoe doet.

Ik was het kwijt, maar het is weer terug! Leven met losse handen. Grens opzoeken, daar waar het mis kan gaan. Nog een paar nachtjes…. dan bezorgt de drukker mijn boek in veelvoud. Ik krijg de bibbers, maar het doet ertoe.